Smukła strzelista bryła cerkwi cechuje się niespotykaną elegancją. Jest przykładem późnej architektury cerkiewnej z bardzo wyraźnymi wpływami Orientu. To ostatnia tak duża fundacja klasztorna na Bukowinie.
Dragomirna to niewielka wieś, licząca ok. dwustu mieszkańców, położona 12 km na północ od Suczawy. Można by rzec, że to już przedmieścia prężnie rozwijającej się stolicy okręgu. Aby dojechać do klasztoru, należy z drogi DN2/E85 (już w Suczawie) skręcić w ulicę Mitocului (Str. Mitocului) - DJ208D, i dalej – na rozjeździe, przed wsią Mitocu Dragomirnei - w drogę DJ208U, która już doprowadzi do celu. Tak na marginesie, planując powrót ku trasie E85, warto skręcić przy klasztorze w drogę DJ208V i zwiedzić w nieopodal leżącej wsi Pătrău?i cerkiew Podniesienia Krzyża Świętego, wpisaną na listę UNESCO: https://www.lsho-jabloniec1914.pl/aktualnosci;cerkiew-w-patrauti,217.html
Fundatorem klasztoru w Dragomirna był prawosławny metropolita mołdawski Anastazy Crimca. Wpierw, w roku 1602, wybudował małą świątynię pw. Świętych Eliasza i Jana Teologa, która zachowała się do dzisiaj i znajduje się w obrębie klasztornego cmentarza (na fotografiach w galerii). Następnie, w latach 1607-1609, polecił wybudować potężny klasztor z cerkwią Zesłania Ducha Świętego. Dwadzieścia lat później, w latach 1627- 1635, hospodar mołdawski Miron Barnowski-Mohyła ufortyfikował klasztor, okalając go czworobokiem wysokich na 10 m murów obronnych z narożnymi basztami. W 1691 roku monatser został zajęty przez wojska polskie pod dowództwem Jana III Sobieskiego. Była to ostatnia kampania mołdawska, ostatnia próba podporządkowania Mołdawii Rzeczypospolitej, niestety, zakończona niepowodzeniem; wojska polskie doszły aż do miasta Neamt, ale jeszcze tego samego roku, w październiku, wycofały się z Mołdawii. O burzliwych dziejach klasztoru można poczytać w internetowych przewodnikach i encyklopediach. Ja zachęcam tylko – moimi fotografiami - do odwiedzenia tego urokliwego miejsca. Nadmieniam, że jest to czynny klasztor żeński. Akurat zwiedzałem go we wczesnych godzinach przedpołudniowych; w cerkwi trwało długie nabożeństwo z udziałem mniszek i licznych wiernych. Nie miałem możliwości fotografować wewnątrz. Przy bramie głównej jest dobrze zaopatrzony sklepik; można w nim nabyć różnorakie pamiątki, dewocjonalia, karty pocztowe, albumy i foldery, a także wina, dżemy, soki, syropy, nalewki ziołowe sporządzane przez mniszki.
Cztery pory roku w Dragomirna.
Wiosna
Karta pocztowa zakupiona w klasztornym sklepiku - foto: Petru Palamar
Lato
karta pocztowa zakupiona w klasztornym sklepiku - foto: Petru Palamar. Widoczne na pocztówce małe jeziorko, czy też staw, jest – niestety – wspomnieniem. Susza w ostatnich latach zrobiła swoje.
Jesień
foto: Marek Sukiennik
Zima
fotografia z folderu zakupionego w klasztorze
Tekst i fotografie: Marek Sukiennik
Bibliografia;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Monastyr_Dragomirna
Michał Jurecki, BUKOWINA KRAINA ŁAGODNOŚCI, PRZEWODNIK TURYSTYCZNY, SERIA: PRZEZ BEZDROŻA, Wydanie I, Kraków 2001
