Kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski w Wikszanach, zbudowany w 1909 roku. Nabożeństwa odbywają się w niedzielę; z pobliskiego Seretu dojeżdża kapłan. W tygodniu świątynia jest zamknięta.

   Wikszany (rum. Vicşani), zwane także Rudą, to mała wieś o charakterze rolniczym licząca niewiele ponad dwustu mieszkańców, położona na równinach w północnej części Bukowiny rumuńskiej, tuż przy granicy z Ukrainą, w okręgu suczawskim, ok. 8 km na zachód od Seretu. Pierwszy zapis kronikarski dotyczący osady noszącej wówczas nazwę Vic?ine? pochodzi z 1429 roku, a więc za czasów panowania hospodara mołdawskiego Aleksandra Dobrego. Kolejna pisana wzmianka pojawia się w roku 1488 z racji darowizny uczynionej na rzecz monasteru w Putnej przez hospodara Stefana III Wielkiego, uznanego przez Rumuński Kościół Prawosławny za świętego. Gwoli przypomnienia, Stefan Wielki – fundator monasteru w Putnej - został pochowany w klasztornej cerkwi pw. Zaśnięcia Bogurodzicy.

   Osadnictwo polskie w Wikszanach datuje się na połowę XIX wieku; jest ono zatem nieco młodsze od tego z okolic Gura Humorului z polskimi wsiami: Kaczyka, Plesza, Nowy Sołoniec, Pojana Mikuli, Paltynosa i innymi. Pierwsi polscy przesiedleńcy przybyli tutaj z Ziemi Sanockiej w 1848 roku. Historię Polaków w Wikszanach najlepiej przybliży nam lektura artykułu zamieszczonego  na stronie Związku Polaków w Rumunii: http://dompolski.ro/pl/wikszany/

Droga wiodąca do widocznych w oddali Wikszan. Pejzaż równinny, z żyznymi czarnoziemami, jednakże niewielkie obszarowo gospodarstwa rolne nie przynoszą obecnie dochodu. Młodzi wyjeżdżają do pracy w głąb Rumunii lub do Europy Zachodniej.

Cerkiew prawosławna (kościoła rumuńskiego), zbudowana na początku XXI wieku przez mieszkańców wsi.

 
Nasza wizyta w Wikszanach miała miejsce 2 września 2022 roku. Najcenniejsze i najbardziej wzruszające są spotkania, z reguły zupełnie przypadkowe, z mieszkańcami o polskich korzeniach.

Na powyższej fotografii autor z Panem Stefanem, którego babcia była Polką. Pan Stefan ugościł nas po staropolsku we własnym domu i przy pysznej kawie opowiedział dobrą polszczyzną o historii i codziennym życiu mieszkańców Wikszan. Serdecznie dziękuję za gościnę!

                                                                                              Tekst i fotografie: Marek Sukiennik

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wikszany