W ostatnią niedzielę maja Węgrzy świętują Dzień Bohaterów. Święto zostało ustanowione w 1917 roku w celu upamiętnienia czynu zbrojnego żołnierzy węgierskich na frontach Wielkiej Wojny. Jak co roku, władze samorządowe miasta Miskolc zorganizowały na symbolicznym Cmentarzu Bohaterów uroczystość złożenia wieńców. Z uwagi na obostrzenia wynikające z zagrożenia epidemiologicznego miała ona skromny charakter.

    U stóp kopjafy (umieszczonej w tym miejscu w roku 1994) wieńce złożyli także Panowie: płk Dénes Fekete oraz Péter Feledy, reprezentujący Samorząd Polski w Miskolcu. Dla przypomnienia, pierwszą uroczystość przy tejże kopjafie zorganizował w roku 1994 śp.  Béla Tóth, Przewodniczący Węgierskiego Stowarzyszenia Byłych Jeńców Wojennych w Miskolcu.

Płk Dénes Fekete (z lewej) oraz Péter Feledy,

   Fejfa czyli drzewo z głową to wcześniejsza, staromadziarska nazwa słupa nagrobnego. W wieku XIX upowszechniła się nazwa „kopjafa”, nawiązująca do tradycji rycerskiej (włócznia wbita w ziemię). Fejfy stawiano na grobach węgierskich wojowników, rycerzy jeszcze w czasach, gdy wędrowali z azjatyckich stepów (z krainy Atelköz)  ku Nizinie Panońskiej; z czasem upowszechniły się na węgierskich cmentarzach. Patrząc na konkretną kopjafę, można od razu zorientować się co do płci, wieku, statusu społecznego, liczby dzieci, nawet okoliczności śmierci zmarłego. Części składowe kopjafy to: głowa, szyja, tułów i noga. Rodzaj użytego drewna, kolor, wysokość, grubość kopjafy to kolejne zakodowane informacje. Ornamentyka i kolorystyka słupów nagrobnych różniły się nieznacznie w poszczególnych regionach Węgier.

Fotografie: Dénes Fekete